Wizytówką każdego domu, bez względu na jego charakter, jest jego otoczenie. Odpowiednie komponowanie różnych elementów zaczynając od ogrodzenia a kończąc na elewacji pozwala uzyskać harmonijną całość. Swoją ważną rolę w tworzeniu tej efektownej kompozycji odgrywa kamień naturalny w całej swojej różnorodności, bogactwie form i barw.
W ogród, skwer, park - każdy "teren zielony" - można z powodzeniem wkomponowywać elementy z kamienia. Obok roli użytkowej będą one spełniały także funkcję ozdobną, a trwałością nie dorówna im żaden inny materiał. Drewno, granit, wapień, piaskowiec - nic tak dobrze nie współgra z zielenią trawników, krzewów i drzew jak właśnie te surowce.
Elementy. Do wyłożenia używa się najczęściej kostki 4/6 oraz elementów płytowych, oporniki bądź większą kostkę jako wzmocnienie boków.
Faktura. Najczęściej stosowane faktury to surowo łupana, surowa, groszkowana, piaskowana i płomieniowana.
Kostka stosowana na alejki i ścieżki jest surowo łupana. Wymiar to 4-6 x 4-6 x 4-6cm. Popularna nazwa tego rodzaju drobnej kostki to mozaika.
Oporniki, tzw. oporniki trawiaste są używane do ograniczenia powierzchni wyłożonej kostką bądź innym materiałem od powierzchni zielonej. Oporniki produkowane są jako surowo łupane (mniejsza dokładność), łupane z płyt (większa dokładność wykonania) oraz cięte. Widocznym powierzchniom ciętym nadawana jest faktura ostra (piaskowana, płomieniowana lub groszkowana). Oporniki wykonuje się z granitów, w mniejszym zakresie z wapieni, a sporadycznie z piaskowców.
Stopnie blokowe są idealnym rozwiązaniem do parku i ogrodu. Produkowane w dwóch standardowych przekrojach: prostokątnym i klinowym z ostrą fakturą powierzchni (piaskowaną, płomieniowaną lub groszkowaną). Typowy przekrój 15/35 cm. Materiałem na stopnie blokowe jest granit i w przypadku niewielkiego natężenia ruchu piaskowiec.
Płyty stosowane na ścieżkach to poza płytami chodnikowymi także: tzw. oflisy (płyty o górnej pow. ciętej i piaskowanej, natomiast boki i spód są surowe - nieregularne), oflisy formatowane (oprócz pow. górnej cięte są również boki) oraz płyty poligonalne (cięte są góra i dół, a boki są łupane i tworzą wieloboczną powierzchnię). Wielkość płyt jest dobierana indywidualnie, grubość oflisów może się wahać między 3 a 20 cm.
Elementy. Jest tu duża dowolność stosowania materiałów kamiennych, a wszystkie elementy mogą być dostosowywane kształtem, kolorem i wymiarem do miejsca, w którym mają się znaleźć. Jako najczęściej stosowane mogą być wymienione: ławki, stoły, pachołki, pergole, ogrodzenia, lampy, kwietniki.
Faktura. Najczęściej stosowane faktury to surowo łupana, surowa, groszkowana, piaskowana i płomieniowana.
Elementy. Jako okładziny powierzchni pionowych używa się elementów płytowych o grubości od 3 do 5 cm (przy suchym montażu i okładzinach montowanych na mokro) oraz elementów łupanych (np. bonia) o grubości 3 do 12 cm (przy okładzinach montowanych na mokro). Stosowane materiały: granit, piaskowiec, wapień.
Faktura. Najczęściej stosowaną fakturą jest faktura polerowana (granit), pólpolerowana (wapień) oraz szlifowana (piaskowiec).